Στην παλιά "ΗΜΕΡΑ"

        Πόσες και πόσες αναμνήσεις ξυπνούν σε εμάς τους παλιούς Δημοσιογράφους βλέποντας εκείνο το ιστορικό κτήριο στην οδό Ρήγα Φεραίου 61 όπου στεγαζόταν για πολλά χρόνια η αγαπημένη και, βεβαίως, έγκυρη εφημερίδα «ΗΜΕΡΑ», του αξέχαστου Χρήστου Ριζοπούλου.

        Ήμουν ένας… νεανίας, μόλις 23 χρόνων όταν άρχισα εκεί την καριέρα μου σαν ταπεινός διορθωτής και στη συνέχεια επίσημος συντάκτης ανάμεσα σε φθασμένους Δημοσιογράφους, όπως: Νίκος Πολίτης, Ευ.Καμινάρης, Χρ. Αθανασίου, αλλά και Θανάσης Γκόβας, με τον οποίο γίναμε αχτύπητο… δίδυμο στα ρεπορτάζ. Αργότερα προστέθηκε και ο Θανάσης Μπαμπανέβας, πρόεδρος σήμερα του ΤΕΑΣ της Ένωσης Συντακτών ΕΣΗΕΠ ΗΝ.

       Με τον φίλο και υπέροχο συνάδελφο Θανάση -είμαστε πια οι… τελευταίοι των Μοϊκανων- πάντα θυμόμαστε τα παλιά όταν συναντιόμαστε, με σπαρταριστές ιστορίες, γεγονότα και απρόοπτα που ζήσαμε στα παλιά εκείνα γραφεία της «ΗΜΕΡΑΣ» και σίγουρα με αξέχαστες αναμνήσεις. Και γελάμε -με κάποια δόση μελαγχολίας για όσα συνέβαιναν τότε στις εφημερίδες.

        Με τα απίθανα λάθη από τον… γνωστό «δαίμονα του Τυπογραφείου» και του γραφείου στις διορθώσεις των δοκιμίων, τα λάθη που… ξέφευγαν στους τίτλους, τα απρόοπτα στα ρεπορτάζ και τα τηλέφωνα στις… κοπάνες, τις αγωνίες, τα ξενύχτια, τους καημούς, τις ελπίδες και τους… έρωτές μας.

        Αχ… αυτός λοιπόν ο «δαίμων του Τυπογραφείου» όταν έγραψε ότι «… η Θεία Λειτουργία εκτελέσθη… χοροπηδούντος (αντί χοροστατούντος) του Μητροπολίτη» και ότι οι ερυθρόδερμοι (αντί ερυθμρόμαυροι) της Παναχαϊκής προπονήθηκαν χθες στο στάδιο».

        Χώρια που η ρωσική υπηρεσία «ΚΑΚΕΜΠΕ» έγινε στο δοκίμιο… κυρία… Γκαμπέ! Και σε κάποιον τίτλο που ξεχάστηκε το γράμμα «Θ» οι… «αθλητές της ομάδας» έγιναν… «οι αλητες της ομάδας».

 Ατελείωτα και τα ρεπορτάζ για την εφημερίδα. Τρέξε Νίκο στο λιμάνι όπου έχει έλθει ο θρυλικός θαλασσοπόρος Γεωρ. Κλουδάς με το κανώ του, ηλιοκαμένος και μεγαλοπρεπής. Βραδιές ατελείωτες στο Δημοτικό Συμβούλιο με εναλλάξ τους Δημάρχους από Θ. Άννινο μέχρι Κων. Γκολφινόπουλο και πάλι Άννινο μέχρι Καράβολα. Ώρα 10.20 το βράδυ, τρέξιμο μέχρι την εφημερίδα για να παραδώσω τα πρώτα χειρόγραφα. Τρέξε Νίκο… άργησες και κλείνουμε.

       Ώρα 2.30 τα ξημερώματα… Τέρμα η δουλειά και η κούραση και επιστροφή με τα πόδια στο σπίτι. Και πάντα η ίδια πορεία: Από Ρήγα Φεραίου, στροφή Αγίου Νικολάου, Αγίου Γεωργίου, Γερμανού, Λόντου, Βουλγάρεως, Ιωνίας. Χρόνια και χρόνια…

        Αξέχαστες ημέρες, ξενύχτια, καημοί, αγωνίες, στενοχώριες αλλά και ικανοποίηση. Για άλλη μια φορά, τα καταφέραμε. Όλα αυτά τα θυμάται κανείς… μελαγχολεί και βουρκώνει. Δεν γίνεται αλλοιώς…

                                         ΝΙΚ.-ΣΤΕΦ.