Maestro Season 3, Επεισόδιο 1
Το πρώτο επεισόδιο της σεζόν αυτής ήταν ένας πρόλογος που εξηγεί όσα πρόκειται να γίνουν, όλα εκείνα που στο τέλος της δεύτερης σεζόν είχαν αφήσει τους θεατές με ερωτήματα και αγωνία.
Η υπόθεση διαδραματίζεται στους Παξούς, στο γνώριμο μέρος, στο οποίο έχει διεξαχθεί ένα έγκλημα που ο αστυνομικός από την Κέρκυρα προσπαθεί να εξιχνιάσει.
Ερχόμενος πολύ κοντά με τα πραγματικά γεγονότα, βρίσκεται μια ανάσα πριν από την δόμηση των απαντήσεων στις ερωτήσεις που διαρκώς κάνει στους κατοίκους της περιοχής, ορισμένοι εκ των οποίων είναι και οι άμεσα εμπλεκόμενοι στην συγκεκριμένη υπόθεση.
Χρειάζονται συζητήσεις, στρατηγικές και διπλωματικές κινήσεις ώστε το έγκλημα να μην εξιχνιαστεί και κάθε φορά οι πρωταγωνιστές αλλά και οι θεατές βρίσκονται αντιμέτωποι με την αγωνία για το αν τελικά θα γίνει ή όχι το αναμενόμενο κακό, η αποκάλυψη δηλαδή της αλήθειας.
Στο πρώτο επεισόδιο είδαμε τον Ορέστη και την Κλέλια να είναι μαζί, κάνοντας ένα διάλειμμα από τα διαρκή εμπόδια που αντιμετώπιζαν όλο σχεδόν το προηγούμενο διάστημα, αλλά και τα προσωπικά διλήμματα και τις εσωτερικές συγκρούσεις που βιώνει και βίωνε ο κάθε ένας τους σε σχέση με την ζωή και τις ερωτικές τους επικοινωνίες.
Η Κλέλια, έχοντας περάσει μια εμπειρία που της άλλαξε τον τρόπο που βλέπει τα πράγματα, μιλάει ανοιχτά και πράττει αναλόγως.
Ο Ορέστης, σίγουρος για τις επιλογές του και έχοντας έναν νέο ρόλο αυτή τη φορά, του πατέρα, είναι αλλαγμένος αλλά δεν σταματάει να γράφει μουσική.
Οι υπόλοιποι πρωταγωνιστές, ο καθένας και η κάθε μία με την προσωπικότητά τους, συνεχίζουν να κινούνται στο μεταίχμιο ανάμεσα στο εγκλημα και την καθημερινότητα. Όλα αυτά σε ένα σκηνικό γεμάτο θάλασσα, βουνό και γραφικά σοκάκια, κάπου στους Παξούς.
Όσο για όσους έμειναν στην πρωτεύουσα, μια πρώην σύζυγος που παλεύει με την μοναξιά της, ένα έξι μηνών μωρό που παθαίνει ένα ατύχημα αλλά ξεπερνά γρήγορα τον όποιο κίνδυνο, ένας εργαζόμενος που απολύθηκε και πολλοί ακόμα, συνεχίζουν κανονικά να ζουν.
Παράλληλα, στο νησί, γίνεται μια προσπάθεια για κάλυψη του εγκλήματος που φαίνεται από την προ-οικονομία της δεύτερης σεζόν πως δεν είναι και το μοναδικό. Είναι απλά το πρώτο από μια σειρά τέτοιων συμβάντων.
Ο Φάνης, ένα πρόσωπο με ισχυρό προφίλ στο νησί και όχι μόνο, είναι ακόμα εκεί, ζωντανός, να προσπαθεί να καλύψει τα ίχνη των πρωταγωνιστών σε αυτή την ιστορία, προκειμένου να μην τα ανακαλύψει κανείς. Και η γυναίκα του το ίδιο, παρότι έχει κάνει νέα βήματα στην προσωπική της ζωή.
Θα το καταφέρουν;
Το τέλος του επεισοδίου αιτιολογεί πολλά από όσα είδαμε στην δεύτερη σεζόν, φανερώνοντας την ανθρώπινη τρωτή πλευρά ενός ανθρώπου που βιώνει την μοναξιά και την απόρριψη διαφορετικά από άλλους.
Και αυτή είναι μόνο η αρχή.
Αναμένουμε το δεύτερο επεισόδιο στο mega.
Και το μεγάλο φεστιβάλ που θα λάβει χώρα για ακόμα μια φορά στο νησί, για το οποίο έχουν ήδη ξεκινήσει οι ετοιμασίες.
Στα όρια μεταξύ πραγματικού και φαντασιακού το καινούργιο αυτό επεισόδιο έρχεται σαν ένα κομμάτι ενός μεγάλου παζλ να συνθέσει την δομή της πλοκής, η οποία όσο εξελίσσεται ταυτόχρονα εμπλουτίζεται με νέα στοιχεία σε σχέση με το παρελθόν.
Η σκηνοθεσία όπως πάντα με το στοιχείο του ρομαντισμού να υπερέχει παρά την αναγωγή της δράσης σε νέα επίπεδα.
Σε επίπεδο σεναρίου οι θεατές, όντας αρκετά εξοικειωμένοι με την εκάστοτε προσωπικότητα της σειράς, περιμένουν το κάτι παραπάνω και το βρίσκουν, καθώς η υπόθεση αρχίζει να περνά από το στάδιο της συγκάλυψης στο στάδιο της ενδεχόμενης αποκάλυψης.
Ο επιθεωρητής μελετά όχι μόνο τα λεγόμενα των κατοίκων αλλά και τις μεταξύ τους σχέσεις και αυτό είναι κάτι που απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή από τους ίδιους. Το αν θα την έχουν θα απαντηθεί στα επόμενα επεισόδια.
Γεμάτο με συμβολισμούς και ταυτόχρονα γεμάτο με αλήθειες αυτό το επεισόδιο, όπως και όλα τα προηγούμενα δικαίωσε το κοινό του, παραμένοντας φρέσκο και προσαρμοσμένο στην εποχή της κρίσης, του covid, της ανεργίας και της μοναξιάς, αλλά και στην εποχή της συνενοχής που πάνω της κουβαλάει μια οικειότητα που μόνο λίγοι μπορούν να μεταφέρουν αρμονικά στην μικρή και την μεγάλη μας οθόνη.
Η μουσική, όπως πάντα, πανταχού παρούσα να συνοδεύει σαν πρόσθετος σχολιασμός την δράση, επαναφέροντάς μας από την αγωνία στην χαρά και από την ηρεμία στον προβληματισμό.
Κάπου στα μισά, ίσως και λίγο αργότερα, η Χάρις δίνει ένα τάπερ με μπισκότα στον αστυνομικό και του λέει "Μπορεί να είμαι θυμωμένη μαζί σου αλλά δεν είμαι και γαϊδουρα" και εκείνος, αργότερα, τα απολαμβάνει παρατηρώντας την θάλασσα από το παράθυρό του και κάνοντας ένα τηλεφώνημα που πιθανώς θα αποβεί κρίσιμο για την συνέχεια της θέασης.
Μένουμε, λοιπόν, συντονισμένοι.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου